Het is al weer 2 dagen geleden dat ik mijn blog heb ge-update. Ik heb er niet veel zin in en ook niet echt tijd voor. Door mijn medicijnen voel ik me niet top en ben ik vaak moe. Verder vragen meerdere mensen me al een paar keer of ik een verschil voel of niet. Voor mijn eigen gevoel is er niet echt veel veranderd. Maar misschien toch ook wel, want ik ben minder prikkelbaarder dan eerst. Niet alleen door de medicijnen, maar vooral door mijn eigen toedoen. Ik begon al meer te veranderen de laatste 2 weken. Het duurt bij mij wel altijd een tijdje voordat ik verander. Als ik eenmaal bewust ben van de situatie en weet wat er aan de hand is, gaat het bij mij veel sneller.
Laatste twee dagen heb ik niet echt meer gedaan dan in mijn bed liggen. Ik voelde me helemaal niet lekker, mentaal en lichamelijk. Heb een spelletje of 2 gespeeld en films gekeken met mijn pa. Wat wel opmerkelijk was, is het feit dat mijn zus me vader heeft gebeld. Het leek wel een eeuwigheid dat mijn vader en me zus niet meer met elkaar praten. Het kwam dus als een schok naar me toe. Toen hij het vertelde zat ik met een open mond te kijken en wist niets te zeggen. Alles is weer goed? Zomaar? Er gingen veel dingen door mijn hoofd, al kwam er niet veel uit.
Vandaag is er tot de middag niet veel gedaan. Maar in de middag veranderde dat wel. We gingen namelijk weer is langs mijn broer die vlakbij de stad woont. Me broer vroeg of me vader wat lekkere spaghetti bij hem kon maken. Wat wel grappig is, want het is inderdaad een lekkere pasta. Spaghetti aglioli (ik weet niet echt of ik het zo spel). Heel simpel te maken, zelfs ik kan het!
Lekker een film, Austin Powers, kijken tijdens het eten en wat spelletjes erna. De avond verliep snel en we moesten naar huis omdat ik mijn medicijnen moest innemen. Maar met een volle lading films en muziek zijn wij weer blij.
Hopelijk wordt het morgen weer een mooie dag.
Angus and Julia Stone - Paper Aeroplanes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten