Schrok

Het was weer vandaag een heelijke dag om buiten te zijn, omdat de zon scheen en het niet zo heel erg koud was. Opstaan was moeilijk vanwege het feit dat ik laat was gaan slapen en er ook helemaal geen zin in had. Net als normaal neem je dan even de tijd om wakker te worden, even een broodje te smeren en te eten en dan wassen en aankleden. Nouja, niet alles ging zoals normaal, maar ik had niets te klagen, nog niet.

Ik moest zo vroeg opstaan omdat ik een afspraak had bij mijn arts die over medicijnen ging. Wekker ging optijd af, zelfde 20-minuten opstaan ritueel en snel alles doen om op mijn fiets te springen en wegwezen. Lekker windje mee en alles leek zo heerlijk. Op mijn i-pod kwam een lekker nummer voorbij (People under the stairs - The dig) en ik bleef hem herhalen, want ik was in de stemming voor dat soort muziek.

Eenmaal aangekomen bij het praktijk was het weer zoals normaal, wachten tot de doctor naar je komt om je op te halen en dingen met je te bespreken. Ik wist dat ik meer te weten zou komen op dit moment, omdat ik een bloed test moest doen voor het onderzoek. Alle waarden die ze controleerde waren normaal en was niets aan de hand. Maar zoals ik al eerder zei, ik heb het niet zo met medicijnen, het is een soort taboe voor mij.

En terecht was mijn haat naar medicijnen. Ik kreeg lithium voorgeschreven (wat ik al wist, maar ik wist niet wat het allemaal inhield). Het heeft zoveel bijwerkingen dat ik even de tel kwijt was. Het was natuurlijk een grote schrok voor mij dat ik zoveel te maken zou krijgen met medicijnen. Ik viel op dat moment dieper in de put. Toen ik weg ging met de informatie en voorschriften zat ik al met mijn hoofd naar beneden en dacht ik bij mezelf dat me dag niet erger zou kunnen worden. En ja, je raad het al, het kan.

Onderweg naar huis werd ik gebeld door het werk waar ik voor had gesolliciteerd. Ik dacht bij mezelf dat het een beetje te vroeg was voor hun om te bellen aangezien ze op donderdag zouden bellen. Slecht nieuws meestal dus. Omdat ik aan het fietsen was kon ik niet opnemen, dus heb ik later terug gebeld toen ik thuis was. Ik was inderdaad niet aangenomen. Ik ben kapot, moe en gebroken.