Gevoelens

Zondag

Voor mij is zondag altijd maar zien wat er gebeurt en er maar mee ingaan. Ik zie altijd verschillende dingen in mijn gedachtes en gevoelens, dat het mij soms in de war brengt. Misschien niet eens 'soms' maar eigenlijk best vaak. Al raak ik wel is in de war, zijn de meeste gevoelens en gedachtes wat ik echt meen.

Laatst bijvoorbeeld dacht ik weer aan het feit dat ik volwassen wil worden, niet meer de jongen zijn die alles door zijn vingers laat glippen. Ik wil dingen ondernemen zodat ik kan leven zoals ik het had bedacht toen ik nog wat jonger was dan dat ik nu ben. Denken aan de toekomst is wat ik vaak deed.

Ik dacht aan hoe ik later een eigen familie had en hoe ik vader zou zijn. De vreugde van die gedachtes kan ik nog steeds voelen. Net alsof ik alles zou kunnen vergeten zodra ik verder ben in mijn leven, alles loslaten wat ik al die tijd heb vastgehouden. Alle last van mijn schouders af zou heel wat zijn en daar heb ik tijd voor nodig, tijd die ik niet zie of gewoonweg niet wil zien.

Tijd is iets wat ik nooit wil aan toegeven. Zoals ik in een nummer heb gehoord: "Time is a motherfucker, it waits for no one."
Dingen waar je niets aan kan doen is eng, vandaar dat ik tijd niet mag.

Oh ja, mijn week niet gamen is ingegaan.
Volhouden? Ja zeker...

Wereld vol niets

Alles waar ik aan denk heeft geen nut meer. Mijn leven zoals ik het kende heb ik niet meer.

Ik wilde groot worden, een naam hebben, maar zelfs dat kan ik me niet meer herrineren. Het is alsof ik in mijn eigen wereld leef. Zo groot en zoveel ruimte dat ik mij maar kan voorstellen. Het enigste probleem is dat ik alleen ben, één persoon.

De persoon die heeft geprobeerd iets van zijn wereld te maken. Maar niemand kan zijn eigen wereld maken en dan andere erbij slepen. Hij heeft het gemerkt, al is het te laat.

Wie ben ik?

Uren, dagen, weken en maanden gaan voorbij. Voordat hij het wist waren er al 19 jaren voorbij. Het is alsof tijd geen vaste regels kent en de geweten van de jongen voorbij gaan en negeren. Elke dag opzoek naar iets wat bij hem past, vult de ruimte zich met rotzooi dat geen doel heeft.

Waar zoek ik naar?

Alles wat hij deed, alles wat hij wist. Het is allemaal vervlogen als de zee die eb en tij kent. Zijn oceaan stond still en de wind waaide niet meer.

Waar ben ik?

Dromen en nachtmerries hebben geen verschillen meer in de gedachtes die dat persoon had. Alles bleek te vervagen in het licht waar geen schaduw bij verschijnt.

Als het geen licht is, is het dan schaduw?

Het verhaal kent geen begin en geen eind. Het is alsof leven nooit is gestart en dood nooit heeft bestaan.

Waar doe ik dit voor?