Liefde

Er is zoiets als liefde, wat ik zie als de element die niet meer weg te slaan is uit mijn leven. Het laat me voelen hoe echt leven is en laat me de wildste dromen dromen. Maar het heeft ook een andere kant, een kant die ik nooit wil zien en toch helaas te vaak is voorgekomen. Dat is verdriet. Het gevoel dat ik geen kant meer op kan en de liefde verloren heb.

Vandaag was ik in een staat van chaos. Ik kan niet normaal meer nadenken zonder dat ik aan mijn ex denk. Ze laat me hersenen op hol slaan en me hart gaat harder kloppen elke keer dat ik aan haar denk. Elke keer denk ik maar "Had ik maar zus en zo gedaan, dan was het allemaal niet gebeurt". Maar dan praat je over het verleden en daar kun je niet veel aan doen. Ik wilde het nog een keer proberen, maar ik had mijn kansen al verbruikt. Stomheid sloeg aan bij me. Mijn hart wil niet meer stoppen met pijn doen.

Mijn hoofd is zo in de war, dat ik ben begonnen met lezen. Ja! Lezen! Ik ben iemand die nooit leest en toch heb ik er plezier in nu. Het is een fantasieboek van de reeks, Artemis Fowl. Maar misschien kan het ook het feit zijn dat de boek van me ex is die ze is vergeten.

Nu zit ik de hele dag alleen maar te lezen, te trainen en te chatten met mensen buiten Nederland. Het is best interessant om te zien wat mensen in Amerika of Australië aan het doen zijn in hun dagelijks leven.

Maar een dagelijks leven zonder liefde.. Nou laten we daar maar niet over beginnen.